--- İslamda oruc Allaha elə bir ibadət əməlidir ki, insan Allahın buyruğunu yerinə yetirmək üçün özünü sübh azanından gün batana qədər orucu batil edən şeylərdən saxlaır, dünya ləzzətlərindən cəkinir, gündəlik fəaliyyətini davam etdirsə də, özünü ancaq Allaha ibadətə həsr edir, nəfsini təmiz saxlayır və bu vaxt Şeytan onun qəlbinə yol tapa bilmir. Həzrəti Peyğəmbər Salavatullah buyurmuşdur: "Elə ki Ramazan gəldi, Cənnətin qapıları açılar, Cəhənnəmin qapıları bağlanar, şeytanlar da zəncirdə olar".
Oruc Allaha ibadət əməlidir. Peyğəmbərlərimiz (S) demişdir ki: "Hər şeyin qapısı vardır - ibadətin qapısı isə orucdur". Əslində bütün ibadətlər Allah üçündür, amma orucun xüsusi əcri vardır. Bir hədisi-qüdsiyə görə, Allah-tebarəkə və taala buyurmuşdur ki: "Oruc Mənim üçündür və onun mükafatını Mən verəcəyəm". Bunun mahiyyəti belədir ki, oruc tutan insan şüurlu olaraq yəməkden-içməkdən, dünya ləzzətlərindən çəkinir və onun orucu öz içində, daxilində bir sirr olaraq qalır, yeni orucluqda elə bir əməl yoxdur ki, onu kimsə görsün, müşahidə etsin. Oruc daxildən gələn səbrə, dözümə söykənir. Bunu isə ancaq Allah görür. Digər tərəfdən, oruc tutan insan öz əməli ilə Şeytana qalib gəlir; belə ki, Şeytanın insanla mübarizədə əsas silahı insanın nəfsi, istəkləri, şəhvətləridir; şəhvətlər isə yəməkl-içməklə güclənir. Oruc tutan insan özünü yeməkdən-içməkdən saxlamaqla nəfsinə qalib gəlir, bununla da Şeytana imkan vermir ki, onun daxili aləminə yol tapsın. Odur ki, Allah oruc tutan insanı Öz mələklərinə göstərər ki, bir baxın, Mənim bəndəm Mənim xatirimə ləzzətini, yeməyini, içməyini tərk edib. Orucuna səmimi-qəlbdən, şüurlu olaraq, məhz Allaha ibadət kimi əməl edən insanı Allah Öz mələklərinə tay tutar. --- Oruc müsəlmanlara vacib buyurulmuş ibadət əməlidir. Bu barədə Qurani-Kərimin hökmü belədir: "Ey iman gətirənlər! Oruc tutmaq sizdən əvvəlki ümmətlərə vacib olduğu kimi, sizə də vacib edildi" (əl-Bəqərə, 183). Təfsirlərdə göstərilir ki, bu mübarək ayə hicrətin 2-ci ilinin Şaban ayında nazil olmuşdur. Deməli, müsəlmanlar Ramazan orucunu miladi təqvimlə 624-cü ildən etibarən tutmağa başlamışlar.
|