| İnsanlıga en gozel numunə olan Peygemberimiz (s.a.v.) ictimai heyatın her sahesinde oldugu kimi, insanlar arasındakı beseri munasibetler movzusunda da en gozel numune idi.
Peygemberimiz (s.a.v.) insanlara çox deyer verer, insanlarla ic-icə yasayar, adi bir insan kimi heyatını davam etdirerdi. İnsanlarla qarsılasdığı zaman ilk salam veren ozu olardı. Deyilenleri diqqetle dinleyer, hemsohbeti sozu bitirmedikce uzunu ondan cevirmezdi. Enes b. Malik buyurur: Hz. Peygember biri ile qarsılasıb danısmaga basladıqda, o şəxs uzunu çevirmedikce esla uzunu cevirmezdi. Biri ile qarsılasıb elini tutduqda, hemin adam elini buraxmadıqca elini çekmezdi. Sehabeleri ilə oturarken ayaqlarını qeti uzatmazdı.
Peygemberimiz (s.a.v.) insana her seyden evvel insan oldugu ucun deyer verirdi. Bir gun Hz Peygember (s.a.v.) sehabeden bir qrupla oturarken yanlarından bir cenaze kecmis və Peygemberimiz (s.a.v.) cenazeni gorunce ayaga qalxmısdı. Yanındakılar onun bir muselman cenazesi olmadıgını, yehudi cenazesi oldugunu soyleyerek, ayaga qalxmaga ehtiyac olmadıgını bildirmisdi. Bunun qarsılıgında Hz Peygember (s.a.v.): Muselman deyilse, insan da deyilmi? cavabını vermisdi.
Peygemberimiz (s.a.v.) sehabelerinin problemleri ile maraqlanar, onlarla olan elaqeni kesmezdi. Umumi meselelerle yanası xırda meselelere de laqeyd yanasmamıs ve insanların en xırda problemleri ile maraqlanmısdır, muselmanların derdlerine ortaq oldugu kimi, muselmanlara da bunu tovsiye etmisdir.
Peygember Efendimiz daima tebessum eder ve guleruz olardı. O, hec vaxt qehqehe cekib gulməmisdi. Onun gulusu tebessum seklinde olmusdu. ResulALLAH ozu guleruzlu oldugu kimi sehabelerini de bele olmagı tesviq edirdi Qardasının uzune gulumsemeyin de bir sedeqedir, Hec bir yaxsılıgı esla deyersiz hesab etme. Hetta qardasını guler uzle qarsılamagı bele.
Peygemberimiz (s.a.v.) hec bir zaman varlı-kasıb, boyuk-kicik, aga-qul ayrıseckiliyi etmezdi. Onun nezerinde hamı beraber idi: Kasıbları axtarın, onlara arxa-dayaq olun. Cunki siz ancaq kasıblar sayesinde komeklik gorur ve ruzilendirilirsiniz.
ResulALLAH ince, zerif ve nezaketli bir insan idi. Ətrafındakıları narahat edecek her hansı bir davranısa yol vermezdi. Yumsaq tebietli idi. O, insanların konullerini alar, onların nifretine sebeb olacaq davranıslar etmezdi. İnsanlarla guleruz davranar, onlarla gozel muamile ederdi. Hec kesle mubahise etmez, pis soz soylemez, hec kesi ayıblamazdı. Son derece edebli idi. Cunki İlahi terbiye ile terbiye olunmusdu: Meni REBBim terbiye etdi. Bunun ucun çox gozel terbiye edildim.
Ene b. Malik revayet edir:ALLAH Resuluna 10 il xidmet etdim, mene hec of bele demedi. Etdiyim bir sey ucun 'Bunu niye etdin?', etmediyim bir sey ucun de ' Bunu niye etmedin?' demedi.
Bir meclise daxil olanda bas terefe kecmek ucun hec kime eziyyet vermez, derhal en axırıncı və bos bir yerde oturardı.Yıgıncaqda olanlarla gozel reftar ederdi.Her kes onun yanında en cox sevildiyini hiss ederdi. Ondan bir sey isteseler, eger varıdırsa verer, yoxdursa sirin sozlerle o adamın konlunu alaraq isteyini vereceyini ved ederdi.
Cox vefalı, merhemetli, comerd, tevazokar insan idi. Hamı Peygemberin (s.a.v.) onunla maraqlanacagından emin idi.
Belelikle, O, insanların en gozel və insanlıga en mukemmel numune idi.
| 
